De smaak van stilte

Op negentienjarige leeftijd wordt Bieke Vandekerckhove ziek. De diagnose is hard: de dodelijke spierziekte ALS. Levensverwachting: twee tot vijf jaar. Wat begin je dan met dat schamel restje leven’ Omstandigheden brengen haar naar het Sint Liobaklooster in Egmond- Binnen. Ze leert er de spiritualiteit van Benedictus en het psalmgebed kennen. Het beïnvloedt haar leven voorgoed. Drie jaar later hoort Bieke dat de ziekte gestabiliseerd is, maar elk moment opnieuw de kop kan opsteken. Nu leeft ze al twintig jaar met ALS. Ze is getrouwd en heeft twee assistenten, die haar afwisselend helpen waar nodig. De afgelopen tien jaar kwam ze in contact met de stilte van zen. Ook die ontmoeting is beslissend. Haar boek geeft weer wat ze meemaakte, zag en proefde in de stilte van het leven: ‘De benedictijnse spiritualiteit en het zenboeddhisme zijn de twee longen geworden waarmee ik adem.’ Op zaterdag 22 oktober 2011 ontving deze uitgave de Prijs voor het Spirituele boek 2011. Uit het juryverslag: ‘Een diagnose krijgen van een dodelijke spierziekte. Wat doet dat met een mens’ Welke zin vind je dan voor het nog resterende leven’ Bieke Vandekerckhove schreef, volgens de jury, een openhartig boek over haar eigen zoektocht de voorbije twintig jaar waarin ze met de ziekte leeft. Het boek overstijgt met verve het pure emo-verhaal. De auteur schrijft gedreven en goed gedocumenteerd over haar ontdekking van de Benedictijnse spiritualiteit en over haar ontmoeting met de stilte van zen. Een boek dat traditie en leven met elkaar verbindt.’