Nieuwsbrief december 2021

Vertrouwen dat het goed komt…
Deze dagen herlees ik na veertig jaar het Dagboek[1] van Etty Hillesum. De eerste keer maakte het Dagboek een diepe indruk op mij. Enerzijds bedacht ik me hoe vreemd het eigenlijk was dat niet veel meer mensen dachten en voelden zoals zij in die uitzichtloze en beangstigende situatie, waarvan zij zo diep doordrongen was, van het besef van de aanstaande totale vernietiging van Joden. Ik wéét het nu, schreef ze. Anderzijds voelde ik een diepe bewondering voor iemand die zo onverschrokken het leven liefhad, hoe het ook was en zich zou gaan ontvouwen. Etty Hillesum verlangde er naar “een instrument te zijn in Gods handen” (2011, 20). Ze onderwierp zichzelf aan zelfonderzoek, ze leefde op het scherpst van de snede:

19 februari 1942: “De mensen, ja de mensen, maar bedenk dat je daar zelf ook onder valt. […] En die rottigheid van de anderen zit in ons ook. En ik zie geen andere oplossing, ik zie werkelijk geen andere oplossing dan in je eigen centrum in te keren en daar al die rottigheid uit te roeien. Ik geloof er niet meer aan dat we in de buitenwereld iets verbeteren kunnen, wat we niet eerst in onszelf moeten verbeteren. En dat lijkt me de enige les van deze oorlog. Dat we geleerd hebben dat we het alleen in ons zelf moeten zoeken en nergens anders.” […] “Men moet wel veel in zich uitrukken en uitroeien, zodat er een ongedeelde ruimte vrijkomt voor de grote gevoelens en verbondenheden in hun afgerond geheel, zonder dat die steeds doorkruist wordt door reactietjes van een lagere orde” (1981, resp p. 81 en p. 93)

Later noteert ze[2]: “De ene keer is het Hitler en de andere keer voor mijn part Iwan de Verschrikkelijke, en de ene eeuw is het de inquisitie en een andere keer oorlog of de pest of aardbevingen en hongersnood”; een pandemie…. “Het gaat er in laatste instantie om, hoe men ook het lijden, dat toch essentieel aan dit leven is, draagt en verdraagt en verwerkt en dat men een stukje van z’n ziel ongeschonden bewaren kan door alles heen”. […] “Ik voel me als een schip dat een kostbare lading binnenboord heeft gehaald; de touwen worden afgesneden en nu vaart het schip, zo vrij en zo door alle landen en alle kostbare lading voert het met zich mee.” (2011, resp. p. 60 en p. 67)

Laten we (dee)moedig voortgaan met onze beoefening.

Mede namens Ton wensen we iedereen alle goeds voor dit nieuwe jaar.
We wensen iedereen vertrouwen door alles heen.

Ton Lathouwers, Elsbeth Wolf en Marja de Groote

Donaties
In december konden we een bedrag van € 4.000,- overmaken naar ECPAT, de organisatie die overal ter wereld projecten ontwikkelt en uitvoert tegen seksuele uitbuiting van kinderen. We danken iedereen voor de vele donaties die we mochten ontvangen, waardoor we dit project kunnen blijven ondersteunen.

Webmaster
Achter de schermen gebeurt veel werk, dat veelal onzichtbaar is, maar essentieel voor de activiteiten en dagelijkse reilen en zeilen van Maha Karuna Ch’an. Zonder onze webmaster(s) die altijd klaar staan om teksten te plaatsen, zoomlinks en nieuwsbrieven te versturen, het archief te beheren. We zijn Ronald, wat meer op de achtergrond, maar vooral Trees zeer dankbaar.

Betalen sesshins en prijsverhoging in 2022
De pandemie heeft ertoe geleid, dat we van alle aanmeldingen slechts de helft van de mensen en soms zelfs minder kunnen uitnodigen. Aanmelden voor een sesshin betekent helaas dan ook dat u moet wachten tot u daadwerkelijk een uitnodiging krijgt toegestuurd.
We verzoeken daarom iedereen die zich aanmeldt voor een sesshin te wachten met de betaling.

Met ingang van het komende jaar wordt de prijs bij de zusters met € 3,- per nacht verhoogd tot €68,- Voor de gehele sesshin dient u € 272,- te betalen.
Het is nog niet bekend of de kosten voor de zomersesshin door St. Michaël ook worden verhoogd.


[1] Het verstoorde leven. Dagboek van Etty Hillesum, 1941-1943. De Haan, Haarlem, 1981
[2] Etty Hillesum, Dat onverwoestbare in mij. Balans, 2011.

Scroll naar boven