‘Hij legde zich erop toe om verborgen en naamloos te blijven,’ schreef eeuwen geleden een biograaf over een Chinese wijze die na zijn dood zeer beroemd zou worden, Lao Zi.
Deze wijze staat niet alleen, hij behoort tot diegenen die op het gebied van religie en spiritualiteit liever niet met hun overtuigingen op de voorgrond treden en die behept schijnen met altijd oproepbaar besef van niet-weten. Stillen in den lande, heetten ze bij ons in de Middeleeuwen – nu zijn ze ook te vinden in het openbare leven, als dichter, politicus, zenmeester, theoloog.
Dit boek heeft zijn ontstaan ten dele te danken aan de kennismaking met Ton Lathouwers en de kring rond Maha Karuna. Het boek is opgedragen aan Ton en aan Louise Kleinherenbrink. Samen met hen organiseerde Jan Oegema in de zomer van 2010 het eerste zogenaamde zomerklooster (zie www.openklooster.nl).
Bieke Vandekerckhove over dit boek:
‘Jan Oegema heeft een prachtig boek geschreven. Hij verwoordt intuïties die al langer bij mij leefden, maar die ik zelf nog niet zo scherp onder woorden kon brengen.’
Dit boek heeft mij diep geraakt. De tederheid en zelfs de schroom om de diepere lagen onder woorden te brengen zijn voor mij heel voelbaar. Jan moet zichzelf binnenste buiten gekeerd hebben om dit uit zijn pen te krijgen. Ik heb het met grote bewondering en verstilling gelezen.
Opgegroeid in Zeeland, tussen de kerken, en tot mijn 16e keurig de kerk bezoekende, heb ik me daarna volledig afgekeerd van de kerk en alles wat te maken had met God. Daarom dacht ik tot op heden dat ik atheist was, maar dat voelde nooit goed. Nu, dit boek lezende, weet ik dat er een plek is voor mensen die zich daar middenin bevinden. Die in strenge zin niet-religieus zijn, maar ook geen a-theist, een plek waarin je je verhoudt op een afstandelijke doch prettige manier tov deze tegenpolen.
Ook heb ik altijd een gruwelhekel gehad aan mensen die praten in sluitende taal. Nu weet ik waarom dat is. Prachtig geschreven door Jan Oegema. Als ik het boek uit heb, begin ik er meteen weer aan.